Od kilku dobrych lat rozwija się w świecie pewien ciekawy nurt rysunkowy. Zarówno w rodzimym internecie jak i poza nim trudno jednak znaleźć jakieś materiały na ten temat albo polskich przedstawicieli. Urban Sketching czyli szkicowanie otaczającego nas świata oraz rysunkowy zapis z podróży. Cóż za banał - pomyślicie - przecież to nic nowego. Na pozór tak, ale to zdecydowanie coś więcej niż takie sobie rysowanie. Spróbuję przybliżyć wam co takiego fajnego jest w Urban Sketchingu.

Urban Sketching

To na pozór zwykłe rysowanie w plenerze jest czymś więcej niż tylko szlifowaniem warsztatu rysunkowego. To przede wszystkim regularna obserwacja naszego otoczenia, miejsc w którym żyjemy i które odwiedzamy i poznawanie ich przez pryzmat wykonywanych rysunków. To właśnie ta idea stoi u podstaw działalności Urban Skeczystów. Szkicowanie wymusza przestudiowania miejsc w dużo większym stopniu niż powiedzmy fotografowanie. W dobie foto-potopu, kiedy niemal wszystko możemy obejrzeć na zdjęciach, a ludzkość robi ich miliardy każdego dnia, okazuje się, że powrót do technik manualnych otwiera przed nami zupełnie nową perspektywę patrzenia na świat. Coś, co w kontekście wspomnianego zalewu fotografią cyfrową wydaje się bardzo oryginalne i zdecydowanie ciekawsze. W przeciwieństwie do fotografii, która jest już mocno sztampowa i pozbawiona ducha, rysunek wykonany przez skeczystę ma głębie mentalną, rejestruje nie tyle sytuację co jej klimat i własne emocje. Szkic redaguje to co rysownika zachwyciło najbardziej, jest subiektywny, przesiąknięty  autorem który go wykonał, niepowtarzalny. Rysunek jest o wiele bardziej plastyczny i ciekawszy. Skeczyści często zapisują na swoich rysunkach uwagi, obserwacje dotyczące zarówno rysowanych obiektów jak i warsztatu i narzędzi. Notki te są swoistą wisienką na torcie.
Skeczyści często rysują w towarzystwie. Lokalne grupy Urban Sketchers są motorem do działania i źródłem wymiany doświadczeń. Na całym świecie organizowane są przeróżne spotkania, akcje rysunkowe (sketchcrawl) oraz międzynarodowe sympozja skupiające setki rysowników.

 Dlaczego Miasto?

Ruch powstał i rozwija się głównie w miastach i to właśnie motywy miejskie dominują w pracach skeczystów. Wieżowce, budynki, zatłoczone ulice, sklepy, kawiarnie, bary, samochody, muzea i eksponaty muzealne czy obiekty przemysłowe to najczęstsze tematy. Skeczyści rzadko rysują klasyczne pejzaże, ale za to często rysują zieleń miejską lub wszystko to co można znaleźć we własnym domu lub dookoła niego. Często tworzą ilustrację rysunkową swoich podróży, ale tu taż zobaczymy głównie architekturę miejską.

Warsztat Skeczystów.

Skeczyści najczęściej rysują na zewnątrz i w miejscach uniemożliwiających rozkładanie skomplikowanego sprzętu. Ci najlepsi rysują bez względu na porę roku, warunki atmosferyczne, nierzadko w deszczowe dni czy podczas mrozu (na blogu jednego z nich widziałem porady co zrobić aby akwarele nie zamarzały :-) ). Dlatego ich warsztat jest prosty, najczęściej składa się z ołówka, cienkopisów, pióra czy długopisu przy pomocy których dokonują konturowego szkicu, oraz farb akwarelowych (rzadziej pisaków lub kredek) do szybkiego kolorowania.

Skeczyści najczęściej rysują w niewielkich szkicownikach, siedząc na schodach, ziemi, czasami miniaturowym, składanym stołeczku. Ich warsztat musi być lekki i łatwy do przenoszenia.  Jako linera często używają cienkopisu albo pióra wiecznego, czasem długopisów żelowych. Często używany jest pędzel wodny (pędzel napełniany wodą), który umożliwia szybkie przeniesienie podstawowych kolorów z akwareli na papier, bez użycia słoiczków z wodą, ale wymyślają też własne patenty ułatwiające pracę w plenerze i pomagające w organizacji własnego przenośnego atelier. Skeczyści najczęściej rysują w małych szkicownikach, raczej nie wykonują większych formatów. 

Dla kogo ta sztuka?

Każdy, kto ma jakiekolwiek zacięcie rysunkowe i ciekawość świata powinien spróbować. Wystarczy zabrać szkicownik i coś do rysowania i rysować cokolwiek co wpadnie nam w oko. I nie trzeba być wcale mistrzem rysunku, w końcu chodzi tu też o to aby go ćwiczyć. Już nie wspomnę o tym jak świetny trening byłby to też dla zawodowych artystów, zwłaszcza tych co swoją sferę warsztatową delikatnie mówiąc nieco zaniedbali, ale coś mi mówi, że oni nie będą zainteresowani. W każdym razie nie trzeba być wcale artystą aby uprawiać urban sketching. Jeśli znudziło ci się fotografowanie świata a chcesz w inny, może ciekawszy sposób rejestrować i poznawać otoczenie to powinieneś/powinnaś spróbować. Zachęcam do tego gorąco, a jeśli ktoś z okolic Jaworzna, Katowic, Sosnowca, Chrzanowa chciałby popróbować w towarzystwie to zapraszam do wspólnego szkicowania, albowiem innym ważnym elementem aktywności Skeczystów jest również wymiana doświadczeń, wzajemne inspirowanie się i uczenie od siebie.

Niektórzy przedstawiciele Urban Sketchingu:

Nina Johansson (szwecja)
Rysowniczka, ilustratorka i oczywiście skeczystka. Zaklinaczka perspektywy. Na jej blogu możemy zobaczyć jej bogatą i ciekawą twórczość oraz mnóstwo patentów warsztatowych. Na jej blog odsyłałem już przy okazji opisywania piór do rysunku, bo używa ona ich sporo. Ale czego ona nie używa?? Pióra, kredki, akwarele, ołówki, atramenty, tusze, patyki- długo by wymieniać. Oprócz tematyki miejskiej i zatłoczonych ulic często rysuje zabytkowe pojazdy (także widziane z ich wnętrza), rowery, maszyny, zwierzęta, przyrodę – jednym słowem wszystko z czym się styka. I jest w tym naprawdę dobra.

Zdjęcia pochodzą z bloga artystki: http://www.ninajohansson.se/

Norberto Dorenates (Argentyna)
Architekt i do tego skeczysta. Jego rysunki są bardzo plastyczne ale i dokładne. Zróżnicowana kreska i fragmentaryczny sposób kolorowania daje im niepowtarzalny charakter. Sceny na jego pracach są bogate w detale, zawierają mnóstwo szczegółów architektonicznych a jednocześnie wiele niedopowiedzeń.

Zdjęcia pochodzą z bloga autora: http://www.norbertodorantes.com/

Liz Steel (USA, Sydney)
Z zawodu architekt, a no codzień obsesyjna skeczystka. Liz porusza głównie zagadnienia warsztatowe. Na jej blogu znajdziemy wiele przydatnych informacji dotyczących akwarel i kolorów i wogóle warsztatu skeczysty.

Zdjęcia pochodzą z bloga autorki: http://www.lizsteel.com/

Lapin (francja)
Świetny ilustrator, rysuje mnóstwo zabytkowych samochodów i jak pisze na swoim blogu codzinnie porusza się pomiędzy Barceloną a Paryżem ze szkicownikiem w ręce. Bardzo chętnie zakrzywia perspektywę co daje niepowtarzalny efekt czegoś w rodzaju rybiego oka. Jego rysunek jest bardzo miękki i płynny.

Zdjęcia z bloga autora: http://les-calepins-de-lapin.blogspot.com/

Inma Serrano (hiszpania)
Jest skeczystką i artystką, sama też uczy jak rysować. Jej szkice i rysunki charakteryzują się ogromną ekspresją i naładowane są potężną dawką emocji. Jest w nich niesamowity temperament. Imma stosuje różne techniki i wydaje się, że w każdej czuje się jak ryba w wodzie.

Zdjęcia pochodzą z bloga autorki: http://dibujosypegoletes.blogspot.com/