Obecnie na rynku dostępny jest szereg najrozmaitszych piór, a ich ceny rozpoczynają się od kilkunastu złotych. Górna granica cenowa właściwie nie istnieje, z tym, że część tych mega drogich piór to są albo pióra tzw. reprezentacyjne, albo kolekcjonerskie stare pióra. Te które byłyby dobre do rysunku można zamknąć w przedziale od 50 do 500 zł.
W poprzednim wpisie z grubsza porównałem pióro, cienkopis i stalówkę, jako narzędzia rysunkowe. Do pióra, jak obiecałem, będę wracał lecz nim to się stanie pozwolę sobie najpierw omówić stalówki, bo akurat w tej materii mogę wypowiedzieć się szerzej. Jeśli więc jesteś artystą/rysownikiem i postanowiłeś właśnie, że ta metoda rysowania jest tym czego musisz spróbować, ale nie bardzo wiesz jak to ugryźć, to artykuł jest właśnie dla ciebie i może okazać się pomocny.
Dylemat wydałoby się głupi i trywialny, jednak dla kogoś kto zamierza rysować linią (lub już to robi) wybór narzędzia nie będzie wcale taki prosty. Inną rzeczą jest, że my- twórcy wszelakiej maści, graficy, rysownicy lubimy sobie po prostu tak poprzebierać w stosach narzędzi i materiałów niczym stare baby w koszu z pomidorami na targu. Od dłuższego już czasu poszukuję idealnego narzędzia dla siebie, rysunkowego Złotego Graala (takiego idealnego, najdorodniejszego pomidora), narzędzia które pozwoli uzyskać odpowiednio cienką linię, przyzwoitą czerń, zróżnicowaną i plastyczną kreskę i przy tym będzie łatwe w użytkowaniu, oraz przenoszeniu. Każde z poniższych narzędzi posiada co najmniej dwie z wymienionych cech, ale jedno z nich ma szansę posiąść je wszystkie. Do rzeczy.
Add a comment
Copic Multiliner SP to najdroższy na polskim rynku fineliner. Kosztuje ponad trzykrotnie więcej niż produkty konkurencji, powstaje zatem pytanie, czy rzeczywiście jest to dobry produkt warty swojej ceny, czy może tylko wyrafinowana polityka sprzedażowa i marketingowa fantazja. Przekonajmy się.
Kupując Copic Multiliner SP dostajemy możliwość ponownego napełniania i wymiany końcówki na nową. Producent szczyci się ekologicznym podejściem, przekonując przy tym, że zdaje sobie sprawę z tego jak ta kwestia jest niezwykle ważna dla wielu artystów. Fajnie pięknie, ale gdzie jest haczyk? Otóż proszę bardzo: chcąc ponownie napełnić Copica musimy zakupić wkład zamienny, a jest to klasyczna gąbka w plastykowej koszulce (tak jak we wszystkich innych cienkopisach), dodatkowo zamknięta jeszcze w grubej, wykonanej z twardego, przeźroczystego tworzywa rurce. Czyli nie napełniamy starego wkładu tuszem, tylko wymieniamy go na nowy. A więc cały plastik zawarty w pisaku wywalamy do śmietnika przy każdym "napełnianiu". Pozostaje nam jedynie aluminiowa obudowa. Jak na moje oko wyrzucanie tych wkładów jest równie mało ekologiczne jak wyrzucanie jednorazowych, zużytych cienkopisów. Gdyby producent sprzedawał tusz aby sobie nim nakapać do cienkopisu, to może miałoby to sens, tymczasem dostajemy tylko pewnego rodzaju złudzenie.
Add a comment
Poniższy test jest wynikiem poszukiwań papieru idealnie nadającego się do precyzyjnego rysunku cienkopisami/tuszografami. Jest też pewnego rodzaju uzupełnieniem innego testu dotyczącego w gruncie rzeczy tej samej tematyki: http://blog.rysownik.com/index.php/wielki-test-cienkopisow/ (autorowi wielkie dzięki), który to zresztą stał się też inspiracją dla mnie. Rysownik który zamierza zanurzyć się w nieznane dotąd tereny rysunku cienkopisami i pisakami stanie niechybnie przed koniecznością doboru materiałów. Wybór papieru nie należy do najłatwiejszych. Ja wiem, że na upartego to nawet na papierze toaletowym można rysować i też będzie. Ale tu chodzi jednak o jakość wykonania i wysoki stopień precyzji. Mowa o rysunku najcieńszymi z dostepnych cienkopisów o rozmiarach 0,05, 0,1, 0,3 mm. Większość osób, podobnie jak ja zacznie od bloków technicznych. No i ok, ale rysunek (nazwijmy go ogólnie) artystyczny ma swoje ekstremalne potrzeby. I o to też chodzi w moim teście- aby przetestować odporność na różne, wymagające techniki rysunku, podczas pracy najcieńszymi z cienkopisów. Zapraszam.
Rysuję od najmłodszych lat. W szkole zdarzało się, że niektóre zeszyty miały od tyłu więcej rysunków niż zapisanych lekcji od przodu. Przez lata fascynowały mnie różne sztuki wizualne. Poznałem fotografię, malarstwo, rzeźbę, grafikę komputerową i warsztatową, projektowanie i wiele innych, ale w sercu zawsze miałem rysunek. Zawsze dużą wagę przykładam do warsztatu. Lubię eksperymentować i nie cierpię zamykać się w konwenansach. Jak już coś robię, to robię to dobrze. Kowadło Artblog, to strona którą prowadzę od kilkunastu lat, jeszcze od czasów kiedy w całości pisałem ją ręcznie w htmlu. Robiłem wtedy wpisy na temat technik malarskich nie wiedząc nawet, że była to pierwotna forma aktywności, którą dzisiaj nazywamy blogowaniem. Dziś blogów jest tysiące, mimo to staram się, aby moja strona - podobnie jak twórczość - była rzetelna i autentyczna.
