Pędzel wodny
- Kategoria: Blog
- Odsłony: 19414
W warsztacie niejednego rysownika można znaleźć całą masę wspaniałych gadżetów i niezwykłych narzędzi, robiących w prawdzie dobre wrażenie lecz niestety najczęściej całkowicie nieprzydatnych i nieużywanych. Pędzel wodny zdecydowanie do nich nie należy. Jest to jeden z tych nowoczesnych wynalazków, które naprawdę działają i ułatwiają życie. To połączenie pędzla i słoiczka z wodą- patent, który doceni każdy outdoorowy artysta i rysownik korzystający z farb wodnych, zwłaszcza akwarelowych. Pędzel wodny to obok pióra podstawowe narzędzie w piórniku urban skeczysty. Aktualnie posiadam dwa (Derwent w rozmiarze 2, oraz Kuretake płaski) i na ich przykładzie opiszę po krótce ten genialny wynalazek.
Jak działa pędzel wodny.
Pędzel wodny składa się z włosia syntetycznego, systemu podawania wody i zbiornika na wodę znajdującego się w korpusie pędzla. Pędzla wodnego używamy jak pędzli normalnych ,tylko nie musimy maczać go w odrębnym słoiczku z wodą, bo ta jest na bieżąco podawana do włosia z zasobnika. Aby zwiększyć ilość wody na włosiu wystarczy ścisnąć elastyczną obudowę. Dodatkowo waterbrush może służyć jako napełnialny pisak pędzelkowy, który możemy napełnić np. atramentem, ekoliną, czy wodą z rozpuszczoną farbą wodną i używać jako pisaka z jednym kolorem.
Pędzel wodny jest bardzo łatwy w użyciu. Nie należy on jednak do narzędzi tanich, bo za każdy markowy pędzel wodny zapłacimy ok 20 - 30zł. Jeśli chcielibyśmy zatem kupić 3 rozmiary np. Derwenta to trzeba wydać ponad 75zł. Niemniej warto zainwestować i na początek kupić choć jeden na próbę. Pytanie tylko który, żeby bez sensu nie wtopić te dwie czy trzy dyszki.
Rysunek konturowy, bo o nim będzie mowa, nazywany powszechniej linartem nawet jeśli powstaje na potrzeby grafiki komputerowej to i tak najczęściej wykonywany jest w sposób tradycyjny, czyli na papierze. Oczywiście można go po prostu zeskanować i wrzucić bezpardonowo do jakiegoś programu graficznego aby się dalej nad nim pastwić bez żadnego kombinowania i wycinania (do czego również namawiam), ale często chcemy pozyskać sam kontur i pozbyć się białego tła kartki na której pierwotnie powstał. I tym właśnie zajmę się w tym wpisie- wycinaniem rysunku z tła. Zaprezentuję i opiszę dwie (moim zdaniem) najlepsze metody wykonania tego zabiegu.
No właśnie. Dwie metody, dwa programy. Sugeruję wypróbować obie, ale ostatecznie wybór programu i metody zależy od rodzaju rysunku i jego przeznaczenia oraz fanaberii grafika.
Pierwszy raz zobaczyłem to dziwaczne pióro na zdjęciach i filmikach Mattiasa Adolfssona, szwedzkiego rysownika i ilustratora. Co to za dziwna i intrygująca stalówka! Ciekawe jak się tym rysuje? Później przeczytałem gdzieś, że to pióro to Namiki Falcon, sprawdziłem jego cenę i naturalnie stwierdziłem, że nigdy nie kupie do rysowania takiego drogiego pióra. A właściwie tak stwierdziła racjonalna strona mojego umysłu, zaś ta druga, bardziej emocjonalna szepnęła: „ehe, gówno prawda!” Tak właśnie działa to pióro, zakłada w umyśle pułapkę z opóźnionym czasem reakcji. Więc jeśli widziałeś je w akcji na jakiś filmikach, czytasz ten lub inne wpisy o nim- szykuj kasę, wpadłeś!
Rysuję od najmłodszych lat. W szkole zdarzało się, że niektóre zeszyty miały od tyłu więcej rysunków niż zapisanych lekcji od przodu. Przez lata fascynowały mnie różne sztuki wizualne. Poznałem fotografię, malarstwo, rzeźbę, grafikę komputerową i warsztatową, projektowanie i wiele innych, ale w sercu zawsze miałem rysunek. Zawsze dużą wagę przykładam do warsztatu. Lubię eksperymentować i nie cierpię zamykać się w konwenansach. Jak już coś robię, to robię to dobrze. Kowadło Artblog, to strona którą prowadzę od kilkunastu lat, jeszcze od czasów kiedy w całości pisałem ją ręcznie w htmlu. Robiłem wtedy wpisy na temat technik malarskich nie wiedząc nawet, że była to pierwotna forma aktywności, którą dzisiaj nazywamy blogowaniem. Dziś blogów jest tysiące, mimo to staram się, aby moja strona - podobnie jak twórczość - była rzetelna i autentyczna.
